Tynk
„Klęska głodu oznaczała, że sami chłopi zaczęli pożywiać się własnymi domami wymieniając cegły na jedzenie, albo paląc drewniane elementy, by się ogrzać. Jeśli na dachu została jeszcze niespalona strzecha, teraz w rozpaczy zdejmowano ją i spożywano. Mieszkańcy wsi zjadali także tynk ze ścian”.*1
Podczas Wielkiego Głodu w Chinach (1958-1962) ludzie byli zmuszeni do spożywania wszystkiego, co było choć trochę zdatne do jedzenia, w tym tynku ze ścian. Relacje ocalałych oraz badaczy wskazują, że ludzie zeskrobywali tynk ze ścian i jedli go w surowej postaci, czasem mieszając go z wodą. Spożywanie tynku było niezwykle niebezpieczne, ponieważ nie dostarczał żadnych wartości odżywczych, a często prowadził do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak blokady jelit czy zatrucia.
SKŁADNIKI
- tynk ze ścian
PRZEPIS
Zeskrobać tynk ze ścian i zjeść go na surowo lub zmieszać tynk z wodą i zjeść w postaci papki
Polityka Mao Zedonga w czasie wdrażania 5-letniego planu gospodarczego, zwanego Wielkim Skokiem Naprzód (1958 – 1962), hołdowała hasłom: więcej, lepiej, prędzej i taniej. Mao chciał za wszelką cenę uczynić z Chin czołową potęgę przemysłową świata. Wprowadzanie w życie założeń Wielkiego Skoku wywołało bezprecedensowe spustoszenie w każdej dziedzinie gospodarki, a w najbardziej drastyczny sposób dotknęła obszary wiejskie. Wieś poddano forsownej kolektywizacji, konfiskując chłopom majątek i skupiając ich w gigantycznych komunach ludowych, w których jedzenie wydzielano we wspólnych stołówkach, w zależności od zasług. Wprowadzono różnego rodzaju „żywność zastępczą“ w postaci np. masy papierowej. Wkrótce w całych Chinach zapanowała klęska głodu o rozmiarach, jakich świat nigdy wcześniej nie widział.
