Injera Pur
Injera to tradycyjny etiopski chleb, który jest wypiekany z teffu – zboża o wysokiej wartości odżywczej. W czasach kryzysu, szczególnie w regionach dotkniętych suszami i degradacją gleby, injera jest często jedynym dostępnym posiłkiem, spożywanym bez tradycyjnych dodatków takich jak warzywa, mięso czy rośliny strączkowe.
SKŁADNIKI
- 2 szklanki mąki teff (lub mieszanki mąki teff i mąki pszennej)
- 2-3 szklanki wody
- 1/2 łyżeczki soli
- 1/4 łyżeczki drożdży (opcjonalnie, tradycyjnie fermentacja odbywa się naturalnie)
PRZYGOTOWANIE
- Przygotowanie ciasta: W misce wymieszaj mąkę teff z wodą, aż powstanie gładka, płynna masa. Dodaj sól i, jeśli używasz, drożdże, aby przyspieszyć proces fermentacji.
- Fermentacja: Przykryj miskę czystą ściereczką i odstaw na 1-3 dni, aż ciasto sfermentuje. W ciepłym klimacie fermentacja może zająć krótszy czas. Masa powinna mieć lekko kwaśny zapach.
- Rozcieńczanie ciasta: Gdy ciasto sfermentuje, delikatnie wymieszaj i, jeśli masa jest zbyt gęsta, dodaj trochę wody, aż konsystencja będzie przypominać ciasto naleśnikowe.
- Smażenie injera: Na rozgrzaną patelnię o niskiej ściance (najlepiej nieprzywierającą) wylej cienką warstwę ciasta, podobnie jak przy robieniu naleśników. Smaż na średnim ogniu, aż powierzchnia pokryje się małymi pęcherzykami i ciasto przestanie być surowe. Injera smaży się tylko z jednej strony, nie przewracaj jej.
- Podawanie: Gdy injera jest gotowa, zdejmij ją z patelni i przełóż na talerz.
W Etiopii i Erytrei INJERA jest nie tylko podstawą diety, ale także symbolem wspólnoty i codziennego życia. Ten fermentowany chleb z mąki teff, spożywany od wieków, pełni kluczową rolę w kuchni tych regionów, jednak jego produkcja i dostępność są mocno uzależnione od warunków gospodarczych i ekologicznych. W miarę jak korporacje rolnicze i działalność przemysłowa zaczynają przejmować kontrolę nad żyznymi terenami w Afryce, dostęp do mąki teff i innych podstawowych produktów staje się coraz bardziej ograniczony.
Teff, które jest głównym składnikiem injery, wymaga specyficznych warunków uprawy, a globalny popyt na zdrową żywność sprawił, że to tradycyjne zboże staje się coraz droższe i trudniejsze do zdobycia dla lokalnych rolników. Korporacje, koncentrując się na produkcji eksportowej i intensywnych monokulturach, wypierają tradycyjne metody rolnicze, co prowadzi do pogłębiającej się biedy na terenach wiejskich.
W miarę jak dostęp do ziemi i zasobów naturalnych maleje, a globalne rynki napędzają ceny, wielu mieszkańców Etiopii i Erytrei zmaga się z problemami z dostępem do pełnowartościowej żywności. Tradycyjna injera, która wcześniej była podawana z różnorodnymi dodatkami, takimi jak mięso, warzywa czy rośliny strączkowe, często staje się jedynym posiłkiem, spożywanym samodzielnie.
Brak dostępu do różnorodnych składników, które wcześniej uzupełniały injerę, prowadzi do niedożywienia, szczególnie wśród najuboższych społeczności. Mimo że Etiopia i Erytrea mają długą historię rolnictwa i bogate tradycje kulinarne, działalność korporacji rolniczych i degradacja środowiska prowadzą do tego, że tradycyjna kuchnia staje się coraz uboższa, a dostęp do podstawowych produktów, takich jak teff, coraz trudniejszy.
