Łodygi bananowców
Co jeszcze jedliśmy? Jedliśmy też dzikie selery i łodygi bananów. Obieraliśmy zewnętrzną część łodygi i przeżuwaliśmy wnętrze – tak jak żuje się trzcinę cukrową.*1
Polityka Mao Zedonga w czasie wdrażania 5-letniego planu gospodarczego, zwanego Wielkim Skokiem Naprzód (1958 – 1962), hołdowała hasłom: więcej, lepiej, prędzej i taniej. Mao chciał za wszelką cenę uczynić z Chin czołową potęgę przemysłową świata. Wprowadzanie w życie założeń Wielkiego Skoku wywołało bezprecedensowe spustoszenie w każdej dziedzinie gospodarki, a w najbardziej drastyczny sposób dotknęła obszary wiejskie. Wieś poddano forsownej kolektywizacji, konfiskując chłopom majątek i skupiając ich w gigantycznych komunach ludowych, w których jedzenie wydzielano we wspólnych stołówkach, w zależności od zasług. Wprowadzono różnego rodzaju „żywność zastępczą“ w postaci np. masy papierowej. Wkrótce w całych Chinach zapanowała klęska głodu o rozmiarach, jakich świat nigdy wcześniej nie widział.
1* Szef kuchni Yan, kucharz w małej ulicznej restauracji na obrzeżach stolicy prowincji Syczuan, Chengdu, pochodzi z hrabstwa Ziyang w środkowej części Syczuanu. W jego wiosce ogromna liczba ludzi umarła z głodu podczas głodu. Pomimo kulinarnej pomysłowości rodziny Yan stracił ojca, a jego matka doznała silnego obrzęku w wyniku głodu. On i jego siostry próbowali przetrwać samodzielnie. Nawet po dziś dzień ma żywe wspomnienia z całego repertuaru rzeczy, które on i jego współmieszkańcy zjedli, aby powstrzymać głód i przetrwać.
https://brill.com/view/journals/asme/7/2/article-p384_6.xml?language=en