Ciastka z gliny
Najgorszą rzeczą, jaką jedliśmy, były ciasta zrobione z „nieśmiertelnej ziemi”. To była jakaś biała glina. Miała czysty biały kolor i ludzie używali jej do wyrobu porcelany. Nazywali to „nieśmiertelną ziemią”. Miała piaszczystą teksturę. W tamtych czasach byliśmy tak głodni, że ludzie mieszali białą glinkę z wodą, aby zrobić ciastka. Wypełnialiśmy tym nasz żołądek. Jedna starsza pani miała poważne zaparcia po jego zjedzeniu. Musiała użyć palców, żeby wygarnąć twardy stolec.*1
SKŁADNIKI
- Biała glina (używana do produkcji porcelany)
- Woda
PRZYGOTOWANIE
- Mieszanie składników: W dużym naczyniu połącz białą glinę z wodą, stopniowo dolewając wody, aż masa osiągnie gęstą, zwartą konsystencję. Glina powinna się dobrze połączyć, tworząc jednolitą masę o piaszczystej strukturze.
- Formowanie ciastek: Uformuj z przygotowanej masy małe ciastka, starając się nadawać im płaskie kształty, które ułatwią suszenie.
Uwaga: To „danie” powstało w czasach ekstremalnego głodu, kiedy brak żywności zmuszał ludzi do jedzenia materiałów niejadalnych. Spożywanie białej gliny może powodować poważne problemy zdrowotne i nie powinno być próbą radzenia sobie z głodem.
Polityka Mao Zedonga w czasie wdrażania 5-letniego planu gospodarczego, zwanego Wielkim Skokiem Naprzód (1958 – 1962), hołdowała hasłom: więcej, lepiej, prędzej i taniej. Mao chciał za wszelką cenę uczynić z Chin czołową potęgę przemysłową świata. Wprowadzanie w życie założeń Wielkiego Skoku wywołało bezprecedensowe spustoszenie w każdej dziedzinie gospodarki, a w najbardziej drastyczny sposób dotknęła obszary wiejskie. Wieś poddano forsownej kolektywizacji, konfiskując chłopom majątek i skupiając ich w gigantycznych komunach ludowych, w których jedzenie wydzielano we wspólnych stołówkach, w zależności od zasług. Wprowadzono różnego rodzaju „żywność zastępczą“ w postaci np. masy papierowej. Wkrótce w całych Chinach zapanowała klęska głodu o rozmiarach, jakich świat nigdy wcześniej nie widział.
1* Wspomnienia szefa kuchni Yan, kucharz w małej ulicznej restauracji na obrzeżach stolicy prowincji Syczuan, Chengdu, pochodzi z hrabstwa Ziyang w środkowej części Syczuanu. W jego wiosce ogromna liczba ludzi umarła z głodu podczas głodu. Pomimo kulinarnej pomysłowości rodziny Yan stracił ojca, a jego matka doznała silnego obrzęku w wyniku głodu. On i jego siostry próbowali przetrwać samodzielnie. Nawet po dziś dzień ma żywe wspomnienia z całego repertuaru rzeczy, które on i jego współmieszkańcy zjedli, aby powstrzymać głód i przetrwać.