Ren rou (人肉)

„Ren rou” (人肉): Bezpośrednie tłumaczenie to „mięso ludzkie”. Termin ten jest używany w chińskim kontekście, aby opisać mięso ludzi, które było konsumowane podczas okresów głodu.

Polityka Mao Zedonga w czasie wdrażania 5-letniego planu gospodarczego, zwanego Wielkim Skokiem Naprzód (1958 – 1962), hołdowała hasłom: więcej, lepiej, prędzej i taniej. Mao chciał za wszelką cenę uczynić z Chin czołową potęgę przemysłową świata. Wprowadzanie w życie założeń Wielkiego Skoku wywołało bezprecedensowe spustoszenie w każdej dziedzinie gospodarki, a w najbardziej drastyczny sposób dotknęła obszary wiejskie. Wieś poddano forsownej kolektywizacji, konfiskując chłopom majątek i skupiając ich w gigantycznych komunach ludowych, w których jedzenie wydzielano we wspólnych stołówkach, w zależności od zasług. Wprowadzono różnego rodzaju „żywność zastępczą“ w postaci np. masy papierowej. Wkrótce w całych Chinach zapanowała klęska głodu o rozmiarach, jakich świat nigdy wcześniej nie widział.

„W prowincji Anhui eksperymenty Mao zakończyły się piekłem cierpienia i śmierci. Oficjalne dokumenty partii pokazują, że całe wsie głodowały. Ci, którzy przetrwali najdłużej, zjadali się nawzajem. Najgorsze było to, że rodzice musieli decydować, kto umrze pierwszy – pisano w raporcie. – Zazwyczaj wybierano najmłodsze dziewczynki, chłopcy żyli najdłużej.”*1

Rodzice, którzy nie mogli się przemóc, aby zjeść swoje własne dziecko, współpracowali z sąsiadami, wymieniając się dziećmi do konsumpcji.

Matka mówiła swojej córce: „Wkrótce odwiedzisz babcię w niebie”. Następnie przestawano ją karmić, podawano jej tylko wodę. Gdy dziewczynka umierała, jej ciało było wymieniane na ciało martwego dziecka sąsiadów, aby rodzice nie musieli zjeść własnego dziecka. Mięso gotowano i używano do przygotowania zupy.

* „Mao. Cesarstwo cierpienia” Torbjørn Færøvik