Suri – larwy z powalonych palm

W trudnych okresach, kiedy dostęp do tradycyjnych źródeł białka jest ograniczony, plemiona Amazonii sięgają po larwy chrząszczy zwane suri. Te bogate w białko i tłuszcze larwy, znane również jako Rhynchophorus palmarum (chrząszcz palmowy), odgrywają kluczową rolę w ich diecie. Zbierane z powalonych palm, suri mogą być spożywane na surowo, pieczone nad ogniem lub smażone we własnym tłuszczu, co nadaje im chrupką teksturę i bogaty smak. Oprócz wartości odżywczych, larwy te mają także zastosowanie w tradycyjnej medycynie – olej uzyskiwany z larw stosuje się w leczeniu bronchitu i reumatyzmu, co czyni je wszechstronnym źródłem nie tylko pożywienia, ale i zdrowia.

SKŁADNIKI

• Larwy suri

PRZYGOTOWANIE

• Larwy te mogą być spożywane na surowo, bezpośrednio po zebraniu, co dostarcza natychmiastowego źródła energii.
• Alternatywnie piecze się je nad ogniem, co nadaje im chrupkości i intensywniejszego smaku.

Lista niektórych plemion amazońskich, które używają larw Rhynchophorus palmarum (suri) jako pożywienia, zwłaszcza w czasach kryzysu: Peru: Kukama Kukamiria, Tikuna, Awajún, Yagua​ / Ekwador: Shuar, Achuar, Cofán, Secoya​ / Brazylia i Kolumbia: Yanomami​ / Wenezuela: Bari​

Działania korporacji w Amazonii wywierają katastrofalny wpływ na życie rdzennych plemion, takich jak Yanomami, Awajún, Kayapo i Shuar. Wylesianie, wydobycie surowców i intensyfikacja rolnictwa prowadzone przez międzynarodowe korporacje nie tylko niszczą lasy deszczowe, ale także pozbawiają te społeczności dostępu do zasobów, które były podstawą ich przetrwania od pokoleń. Bogata bioróżnorodność, stanowiąca kluczowy element ich diety i stylu życia, zanika, a wraz z nią giną tradycje, które przez stulecia pomagały im w harmonijnym współistnieniu z naturą.

Nielegalne wydobycie złota, szczególnie na ziemiach Yanomami, jest jednym z najpoważniejszych zagrożeń. Tysiące górników wdzierają się na te tereny, niszcząc lasy i zatruwając rzeki rtęcią, co prowadzi do wyginięcia ryb, które były głównym źródłem białka dla tych plemion. Zatrucie rtęcią powoduje poważne problemy zdrowotne, a woda, która była podstawą przetrwania, teraz niesie śmiertelne zagrożenie. Podobnie, wylesianie na rzecz plantacji soi i hodowli bydła odbiera plemionom dostęp do tradycyjnych terenów łowieckich i uprawnych, zamieniając różnorodne ekosystemy w monokultury, które nie przynoszą im żadnych korzyści.

W obliczu zniszczenia ich środowiska, plemiona muszą korzystać z alternatywnych źródeł pożywienia, takich jak dziko rosnące rośliny czy drobne zwierzęta, które nie są w stanie zapewnić im wystarczających składników odżywczych. Tradycyjne metody przetrwania, przekazywane z pokolenia na pokolenie, stają się coraz mniej skuteczne, ponieważ degradacja lasów i rzek uniemożliwia kontynuację dawnych praktyk rolniczych i łowieckich.

Skutki tych działań prowadzą nie tylko do głodu i niedożywienia, ale także do rozbicia społecznego i kulturowego tych plemion. Tracąc ziemię, na której opierała się ich kultura, rdzennym społecznościom coraz trudniej jest zachować swoją tożsamość. Marginalizacja oraz przemoc ze strony górników i korporacji zmusza wiele plemion do migracji na obrzeża miast, gdzie stają się zależne od zewnętrznych źródeł żywności, tracąc przy tym swoją samowystarczalność.

W rezultacie, działania korporacji nie tylko niszczą amazońskie lasy, ale także prowadzą do powolnej zagłady tradycyjnych społeczności, dla których te lasy były źródłem życia i tożsamości.